Open het venster

Open mijn ogen
Laat mij de weg zien
Zal ik weglopen
Ben ik bang misschien.

Open mijn hart
Raak me steeds aan
De wereld verward,
Ik wil op weg gaan.

Open mijn mond.
Spreek worden door mij
Schreeuwen wordt verstomd
Fluister in woestenij.

Open mijn ogen
Voor wie U bent
Ik wil U verhogen
Als u kind worden erkend.

Vrijheid is...

Vrijheid is bidden en vasten

Vrijheid
Ogen sluiten
Verleidingen naar buiten
Vastklampen, samen met loslaten
Vrijgelaten

Mattheus 17:[21]

Dansen

Ik wil dansen als een blad
Dat zijn weg vindt
Naar een eigen plekje
Wordt door de wind bemind.

Dansen op blote voeten
Het zand dat wijkt
De zee die mee dijnst
De lucht die eindeloos reikt.

Armen wijd, ogen gesloten
Draai ik langzaam rond
Ik dans onbezonnen
Belandt tevreden op de grond.

Sneeuwvlokje

Omarm de natuur, warm om je heen.
Denk niet aan de tijd, dat de zomer verdween,
Vang de wolkjes van adem voor je gezicht,
Wees maar op de lente, op morgen gericht.

Voel je hart bonken in de barre winterkou
Sluit je ogen, draai in het rond en onthou':
Blozende wangen, sneeuwvlokjes in je haar
Omarm de kou, zeg niet steeds weer 'maar'..

Straal omdat je als de lieflijke winterzon mag zijn
Wees warmte voor de ander met je zonneschijn
En weet op een grauwe en grijze dag
Den lente komt en toon dan een blozende lach.

Heilig en puur

Ik wil heilig zijn
Op mijn allerpuurst
Als sprank'lend water
Zo schoon en rein

Ik wil compleet zijn
Echt helemaal heel
Met U de allergrootste
Van mijzelf zo klein

Ik wil één zijn
Samen met U
Diepst verbonden
Een bijzonder geheim.

1 Tessalonicenzen 5: 23
Moge de God van de vrede zelf uw leven in alle opzichten heiligen, en mogen heel uw geest, ziel en lichaam zuiver bewaard zijn bij de komst van onze Heer Jezus Christus.

Metamorfose

Rupsje, kruip en vind je eten
Eet maar, de rest vergeten.

Rupsje, zoek een mooie woning
Slaap maar, er wacht beloning.

Rupsje, open je ogen nu snel,
Verwonder, zie een kleurenspel.

Rupsje spreid je uit niet minder,
Je bent een prachtige vlinder.

Vallen als een druppel

Een druppel valt
Meters omlaag.
Terwijl hij op de
Grond knalt,
Wordt de snelheid
Geheel vertraagd.

Een druppel staart
Naar vaste grond.
En ergens
Tussen hemel en aard,
Is er iemand
die hem zond.

Een druppel ontspringt
Met een vonkje zon
Wanneer hij doelloos
Verder zinkt
Tot iets prachtigs
Een kleurrijke bron.

Woorden dwarrelen

Opnieuw een nieuwe blog online. Niet de eerste die ik maak. In het Nederlands was ik online, in het Engels schreef ik regelmatig, ik toonde mijn foto's en schrijf daarnaast natuurlijk ook voor het Huis van Belle. Maar nooit eerder was er een plek om mijn woorden te laten dwarrelen. Een van de mooiste dingen van de herfst vind ik het vallen van de bladeren, het dwarrelen. De heerlijke hopen bladeren waar je door heen kan struinen, het mooie herfstzonnetje, met haar vrolijke stralen en de geur die dit alles met zich meebrengt.

Het schrijven van een gedicht is voor mij als het dwarrelen van woorden. Mijn hoofd, mijn gedachten vormen op dat moment een grote boom, vol kleuren en vol bladeren. Het is dan heerlijk om deze bladeren los te laten waaien en ze te laten dwarrelen totdat ze in grote hopen op papier liggen. Oftewel: in de vorm van een gedicht, waar elk woord zijn eigen plek gevonden heeft.

Op deze blog, zal ik daarvan een stukje laten zien. Door regelmatig een gedicht te posten. Ik vind het leuk wanneer je een reactie daarop achterlaat, maar natuurlijk mag je ook stiekem door mijn bladeren heen struinen.

Liefs,
Henrike